ÁST

Ást er til í mörgum gerðum. Það er ást sem endist af eilífðu , hjón sem byrja sman þegar þau eru litlir táningar og eru saman þar til dauðadags. Til er ást sem er þó kanski ekki meira en ein nótt sem er samt sem áður ást. Til er ást sem hún eða hann hverfur og þú steendur eftir . Svo er það ástinn sem er versti óvinur allra næstum það er óendurgoldin ást , sem getur verið sárasta tilfining í heimi. Þegar ég var lítill stelpa trúði ég ekki á skilnað eða fólk hætti saman ég bara vissi ekki hvað það var ég hélt að eg þú værir ástfanginn af herranum eða dömunni mundiru aldrei hætta með henni eða mundi aldrei neitt stýja ykkur í sundur en svo þegar ég þroskaðist áttaði ég mig auðvitað á því strax að það er alls ekki þannig nema örfá tilfelli til dæmis amma mín og afi eru fyrimyndin min þau eru búin að vera gift í 40 ár alltaf jafn ástfanginn hvern einasta dag og alltaf er svo mikil traust og virðing á milli þeirra, og einnig hin amma mín og afi ættu núna bráðum 60 ára brúðkaups afmæli ef afi væri enþá hér með okkur og ástin þeirra styrktist og varð alltaf meiri með hverjum degi. Ég hef svosem ekkert á móti skilnaði eða fólki hætta saman eða einhvað þannig alls ekki. Stundum gengur það bara ekki og þá er það bara best að það fólk hætti að hvelja sig og aðra kynnist nýju fólki en stundum er hægt að laga það sem gerist og þá er það frábært og æðislegt fyrir það fólk. Ást er samt sem áður ekki bara að vera ástfanginn ást er líka að elska þú getur elskað margt fólk auðvitað án þess að vera ástfanginn af því. Ást til fjölskyldumeðlima þinna verður alltaf sterkust og hvað þá til foreldra þinna þig þykir alltaf vænt um fjölskylduna þína og þarf að koma vel framm við þau því eftir allt eru það eina sem standa þétt við bakið á þér. Ást getur gert þig bilaðan samt stundum hún getur bæði gert þig svo sorgmædda að þú sérð ekki fyrir þér að þú munir lifa daginn af eða þú borðar endalaust af ís eða súkkulaði til að laga the broke heart. Hún getur líka gert þig svo hamingju sama og glaða að þig langar bara að öskra úr gleði. Og ást er ekki bara um hversu oft þú getur sagt ég Elska þig heldur líka um hversu mikið þú getur sannað að hún er sönn. Svo fólk í tilefni ástarmánaðarins Desember dreifiði ástinni hvert sem þið farið and let no one ever come to you without leaving happy.

Hættu að bíða og farðu að gera .

Hversu oft hefur maður lent í því að ætla að gera einhvað eða þurfa að gera einhvað en alltaf hugsaði æji ég geri þetta á morgun eða æji ég byrja á mánudaginn. Í stað þess að nota tækifærið og gera það bara strax því ef maður heldur þessari hugsun endalaust áfram með að ætla gera allt á morgun þá endanum kemur í ljós að þú gerðir bara aldrei neitt og mun það örugglega vera þín mesta eftirsjá. Enginn veit hversu mikinn tíma við höfum í þessu lífi og við þurfum þess vegna að njóta hvers augnabliks og fagna hvers dags sem við fáum að vakna og standa á fætur því jú það eina sem við höfum ekki nóg af er tími og hann líður rosalega hratt. Ef þú þarft að segja einhverjum einhvað eða vilt spurja einhvern að einhverju ekki bíða með það gerðu það bara sem fyrst og ekki hugsa en hvað ef því þá muntu aldrei komast úr þeim hugsunum og finna kjarkinn til að gera það sem þú ætlar að gera.En eins og ég nota alltaf just go for it því hvað er það versta sem gæti gerst ? .

Ný ævintýri.

Jæja nú er allt á fullu að pakka því það er að koma að nýjum ævintýrum. Loksins erum við að flytja í almeginlega íbúð flutningur og flytja er einhvað sem eg hef gert mjög oft í lífinu enda er þetta í fimmtánda eða sextánda skiptið sem ég er að flytja . Ég hef samt aldrei vitað ástæðuna fyrir því afhverju við fluttum svona oft held samt að það hafi verið útaf við fundum aldrei rétta heimilið nema þegar við bjuggum í Tungusíðunni það var notla algjört draumahús og við entumst þar í fimm ár lengstí tími sem ég hef búið á sama stað. En enduðum svo á að flytja þaðan en núna loksins erum við búin að vinna rétta heimilið þar sem við munum líklega búa lengi og vonandi. Heimili þar sem manni hlakkar til að koma heim og þar sem maður finnur öryggi og við þurfum ekki að búa svona eiginlega í kössum getum tekið upp úr kössunum og slakað á loksins. Það er samt gaman að hafa flutt oft og eg sé alls ekki eftir þeirri reynslu því núna hef ég upplifað mörg ævintýri og marga nýja staði frekar en aðrir krakkar sem hafa alltaf búið á sama stað og þekkja ekkert annað en að búa þar. En það sem fylgdi þessum flutningum er að skipta um skóla líka og ég hef verið í 7 grunnskólum samt vandist maður aldrei því að vera nýja stelpan alltaf jafn erfitt en þökk sé því að hafa verið í svona mörgum skólum þekki ég rosa mikið af krökkum á mörgum stöðum. Veit ekki hversu marga ég get talið upp sem ég hef verið með í bekk eða skóla. En lífið á að vera fjölbreytt og ævintýralegt eða það finnst mér og mig hlakkar til að sjá hvað þetta nýja upphaf og ævintýri hefur upp á að bjóða.

Unlingur,

Við erum unlingar við klúðrum mörgu , við nennum ekki alltaf að sinna náminu okkar , sumir svindla og sumir stela , aðrir lifa lífinu á góðan hátt. Þetta eru erfið ár eins og þegar þú ert sextán ára hefur þú smá vald og átt eiginlega að vera mjög sjálfstæð en samt er svo margt sem við meigum ekki gera. Þú ert talinn fullorðinn en mátt samt sem áður samkvæmt lögum ekki gera neitt eiginlega sem fulllorðið fólk fær að gera. Þú kanski kynnist fyrstu ástin þinni á þessum ár sem kanski verður að eilífu , þú fær fyrsta ástarsorgið á þessum árum, þér finnnst allt svo spennandi í þessum heimi og langar að prufa allt en gerir það samt ekki en sumir gera það og eru þá búin með þann pakka þegar þau verða fullorðinn. Þessi ár eru bæði bestu og verstu ár lífs þíns þetta eru árin sem þú færð að njóta þín og vera frjáls áður en alvaran tekur við . Þá koma kanski börn og fjölskyldur og reikningar og margt margt fleira svo þú getur ekki verið eins frjáls og gert það sem þig langar þegar þig langar. Flestir finna sig á þessum árum , finna hvað þau vilja læra hvað þau vilja fá úr lífinu aðrir eru allt lífið að finna út hverjir þeir eru og finna aldrei það rétta sem þau vilja fá úr lífinu. Það eru endalausir möguleikar sem lífið bíður þér upp á og þú getur gert flest allt samt ekki næstum allt en þú getur það ef viljinn er fyrir hendi. Þú eignast þína bestu vini á þessum árum sem flestir endast lengi lengi. En þetta er sá tími sem lífið reynir mest á þig til að sjá hversu strekur karakter þú ert. Svo miklar freistingar að gera einhvað sem ekki er sniðugt enda meira en helmingur af unlingum í heiminum í algjörru rugli og nálægt því að sturta lífinu sínu niður í klóstið bara fyrir skammtíma gleði. En aðrir eru ekki í þeim pakka en við erum öll enn að læra hvernig við eigum að höndla þetta líf og alla þessa möguleika og freistingar og krefjandi verkefni sem þetta frábæra líf býður upp á.

Elsku besta systir.

Ég á bestu vinkonum sem ég hef gengið gegnum allt með bæði súrt og líka sætt. Þó svo að við rífumst mjög oft og höfum átt mjög leiðinlega daga saman erum við samt alltaf góðar saman og elskum alltaf hvor aðra. Við höfum alltaf verið eins og tvíburara og gert margt og gengið í gegnum margt á sama tíma . Oft koma nú samt dagar þar sem við alveg hötum hvor aðra og var oft þannig þegar við vorum yngri en svo eru dagarnir miklu fleiri þar sem við erum bestu vinkonur. Ég man alltaf þegar við vorum litlar vorum við að finna upp á fullt af mjög heimskulegum hlutum til að gera ef við höfðum verið að horfa á bíómynd sem var um dans fórum við í dansleik leið og myndin var búin og ef við horfðum á fimleika mynd fórum við í fimleika leik á trampólíninu. Svo var ég að muna eitt núna við fórum alltaf í þannig dansleik að við dönsuðum við lögin sem shakira söng og ég lék shakiru og þú lékst dansarana og svo skiptumst við á. Sama þótt við rífumst verðum við alltaf vinkonur aftur. Þú hefur alltaf verið til staðar fyrir mig og eg alltaf fyrir þig . Þegar þú verður leið hefuru aldrei verið mikið fyrir að leyfa fólki að knúsa þig eða hugga þig en ég hef alltaf komið til þín og huggað þig og þurkað tárin eða hjálpað þér að komast gegnum það sem var að angra þig , og það hefur þú líka gert fyrir mig . Við erum báðar mjög sterkir aðilar enda gengið í gegnum margt sem margir á okkar aldri eru ekki búin að ganga í gegnum. Við lærðum að hætta að vera vondar við hvort aðra og vera æðislegar og urðum þar í leiðinni bestu vinkonur og hún ástkæra stóra systir okkar hjálpaði til með það enda eigum við bestu stóru systir sem hægt er að hugsa sér . Eins og er alltaf sagt við höfum gengið í gegnum svo margt saman og þess vegna allt sem drepur okkur ekki gerir okkur bara sterkari enda erum við mjög sterkar saman. Ég held alavega að ég hafi aldrei átt betri vinkonu þig og ekki þú heldur hefuru alavega sagt .  Elska þig og söru meira en lífið sjálft eruð bestu vinkonur sem hægt er að hugsa sér og skiptir miklu máli að hafa ykkur alltaf að.

Vandræðileg augnablik og lífið sjálft

Talandi um vandræðileg augnablik , hver hefur ekki lent í vandræðilegum augnablikum ég held að alavega önnur hver manneskja eigin einhver gömul mjög vandræðileg augnablik eða minningar. Ég hef hins vegar ekki átt mörg vandræðileg augnablik nema eitt sem stendur upp úr þegar ég var á yngri árunum og var semsagt að fara í dúkkuleik með systur minni og við vorum að keppast um hver myndi ná besta plássinu og ég var hlaupandi á eftir henni en hún beygði en ég semsagt gleymdi því og hljóp beint á píanó og fékk stórt gat á hausinn og blóð streymdi bara úr hausnum. Held að allir í fjölskylduni hafi fengið mini hjartaáfall. Það eiga samt nú allir þau vandræðilegu móment að vera að horfa á sjónvarpið með foreldrum þínum og í flest öllum myndum nú til dags eru kynlífsatriði og alltaf þarf það að koma þegar maður horfir með mömmu sinni og pabba og akkurat á því augnabliki er eins og allt fari í slow motion því þetta móment er svo fáranlega lengi að líða yfir og hjartað í  manni er á fullu og vonin í hæsta stigi að foreldrar þínir fari nú ekki að segja einhvað vandræðilegt. En þetta er það sem gerir lífið svo skemtilegt að lenda í vandræðilegum augnablikum sem manni finnst kanski alls ekki gaman á því mómenti en þegar þú verður eldri áttu eftir að springa úr hlátri yfir því. Vegna þess að við vitum aldrei hversu mikinn tíma við höfum á jörðinni , lífið er bara ein stund í einu , einn dagur í einu svo notaðu allan þann tíma sem þú hefur til að gera skemtilegt úr hverri stund eða hverjum degi og reyndu að gera það besta úr öllu  því hamingjusamasta fólkið er ekki fólk sem á það besta af öllu heldur fólk sem gerir það besta úr litlum hlutum eða stórum. Eins og ég vil alltaf hugsa þegar ég hugsa um lífið, það er njóta littlu hlutana í lífinu útaf einn daginn áttu eftir að líta aftur og átta þig á að það voru stóru hlutirnir í lífinu þínu.

Skilnaðarbarn.

Þegar ég heyri orðið skilnaður hugsa ég um sársauka reiði  en líka smá gleði. Fyrir mig og örugglega flest börn og fullorðna er skilnaður það erfiðasta sem hægt er að ganga í gegnum eða alavega í flestum tilfellum sum staðar er það besta sem hægt er að gera en það er mjög sjaldan þannig. Að vera heil fjölskylda semsagt hafa bæði mömmu sina og pabba á heimilinu veitir manni ákveðið öryggi. En þegar það ákveðna öryggi brotnar í tvennt veit maður ekki alveg hvernig maður á að vera eða hvernig manni á að líða sem barni hvort maður eigi að vera reiður eða sár eða taka hlutunum bara eins og þeir eru. En þetta er einhvað sem setur í þér alltaf og mun alltaf gera það sama hvað þessi sársauki. Þarf samt ekki alltaf að vera sársauki það getur margt gott komið úr skilnaði líka þú færð að kynnast foreldrum þínum betur í hvoru lagi , eignast kanski ný systkini og nýja stjúpforeldra. Það er samt rosalega erfitt að koma sér úr þessari mynd af þessari heilu og eins og manni fannst fullkomnu fjölskyldu og sætta sig við að það verður ekkki aftur . En fjölskyldur eru eins misjafnar og þær eru margar jafnvel þótt maður eigi ekki lengur þessa heildar fjölskyldu er þetta samt alltaf fjölskylda manns og eiginlega ein stór fjölskylda nema ekki undir sama þaki. Það segjir samt enginn manni að þetta sé auðvelt að koma saman nýjum fjölskyldum eða taka í sundur eina fjölskyldu alls ekki. Tekur mjög andlega á fyrir flesta aðila í fjölskylduni en mesti sársaukinn sem ég upplyfði sem skilnaðar barn var að þurfa að vera annað hvort hjá mömmu eða pabba ekki geta verið hjá báðum í einu. Fannst ég alltaf upplifa það þannig að þyrfti að velja á milli en það er notla alls ekki þannig og börn eiga ekki þurfa að upplifa sig þannig því foreldrar þínir elska þig alltaf sama hvað og þú særir ekki mömmu þína ef þú hefur gaman með pabba þínum og þú særir ekki pabba þinn ef þú hefur gaman með mömmu þinni en mörg skilnaðarbörn upplifa það þannig og finnst þetta vera endalaust stríð sem þau hafa engan sjéns á að vinna. Leið og maður áttar sig á því að maður þurfi ekki að hugsa þannig og það sé ekki þannig verður allt miklu léttara og skýrara og maður getur farið að slaka á og jafnað sig almeginlega á skilnaðinum á tekist á við fjölskylduna eins og hún kemur.

Fullkomnun

Ég heiti Birna  er hálfgert með anorexiu. Ætli ástæðan fyrir því sé ekki hvernig staðalímyndunin er í þessum heimi alltaf sá maður þegar maður var yngri að það var fallegast að vera sem grennst með mjóar lappir og beinin smá standandi út. En ég held samt að aðal ástæðan fyrir því sé að alltaf frá því ég var lítil hef ég aldrei þolað hvernig ég var mikil massi ég vildi vera með svona mjóar lappir eins og systur minarr. Og ég fékk sko aldeilis að heyra frá ákveðnum aðila að ég væri ekki með mjóar lappir. Hvert skipti sem ég fór í bxurnar hennar brjálaðist hun og sagði að ég mundi stækka buxurnar hennar svo mikið og alltaf braut það mig að heyra þetta í hvert skiptið og einn daginn var ég að máta gamlar buxur af x og B kom inn og vildi sko virkilega láta mig heyra það að eg væri ekki með nógu grannar lappir eða nóg og grönn til að fara í þær með því að segja „Þær eru alltaf litlar á þig birna þú passar sko ekki í þetta „ og akkúrat á þessu augnabliki brotnaði allt og eg ákvað að ég ætlaði sko að sína henni að ég væri með nógu grannar lappir og nóg og grönn til að geta farið í hvað sem er og þar byrjaði þetta allt. Ég hef sjálf alltaf verið grönn en algjör massi en nuna seinustu tvö ár hefur mér fundist vera sett svo mikil pressa á mig að vera þessi fullkomni módel líkami svo ég fór að minnka  allt það óholla borða bara hollt hreyfa mig mjög mikið. Það hélt áfram svo fór það þannig að ég fór að brenna eftir hverja máltíð. Ég fór að léttast mikið og blæðingarnar stoppuðu og allt í einu var eg kominn niðri 42,9 kiilo, áður en eg fór alvegsvona langt niður byrjaði eg fá hrós hvort eg hafði grennst og að ég liti rosalega vel út og í fyrsta skipið var ég virkilega ánægð með hvernig égsjálf leit út. En öll þessi hrós voru ekki lengi að breytast í áhyggjur fólk fór að spurja mömmu mina og systur hvort ég væri nokkuð með anorexiu og afhverju ég væri orðin svona rosalega grönn. Mamma fór að hafa rosalega áhyggjur og ég var ekki ánægð með það því ég vildi ekki að hún væri leið en alltaf þegar ég leit í spegill sá ég þessi stóru læri sem eru alls ekki stór og í raunini eins og tannstönglar , þennan stóra maga sem er í raunin svo ör mjór svo ég hélt áfram. Svo var þetta að verða komið alltof langt þannig ákveðið var að ég færi norður til systur minnar til að láta mér líða aðeins betur þar fékk ég vel að borða haha en ég hætti ekki að brenna matnum ég gerði það leið og ég gat sem var ekki oft þannig ég náði aðeins að lagast varð aðeins líflegri. Stuttu seinna þegar ég fór heim og var búin að vera heima í nokkra dag var ég eiginlega aftur kominn niður , frænka mín  sem er einkaþjálfari fór að hafa virkilegar áhyggjur og segja mér frá öllum hættunum sem fylgjir þessum ferli. Svo ég fór í mælingar og nú átti sko að fara að breyta til og ég fékk nýtt lyftingarprógram því núna ætla ég að massa mig upp,  Það var rosalega erfitt og tók mjög á andlega að hætta að hugsa um að brenna öllu sem ég borða og fara að lyfta bara og bæta á mig massa. En það er ég búin að gera seinustu daga og strax er farinn að sjást árangur vöðvarnir farnir að stækka og koma aftur og andlitið orðið fylltar og þá núna loks átta ég mig á því að það er ekki þessi fullkomni líkami að vera með mjó læri og beinin standandi út en jújú auðvitað verð ég mjög grönn enþá en ég verð með massa og ég verð heilbrigðari því það er svo mikið flottara maður þarf bara að átta sig á því.

Þunglynd fólk eru bestu leikarar lífsins.

ég þekki stelpu sem var er ein sú glaðasta manneskja í heimi aldrei leið dagur án þess að bros væri á vör hjá þessari stúlku alltaf hugsaði ég hvernig fer hún að þessu að vera alltaf svo hamingjusöm og glöð en svo kemur það í ljós að henni hefur aldrei liðið eins illa. Það er nefnilega það , þú getur falið allt , aldrei hefði neinum dottið í hug að þessi glaðlynda stelpa hefði meiri áhuga á að deyja en að lifa , að hún myndi skera sig til að losa sársaukan að henni liði eins og hún væri í algjörum myrkri og að aldrei kæmi sól. En svona er þessi svokallaða gríma sama hvað gengur á getur hún alltaf sett upp brosið og litið hamingjusöm út og engum grunar neitt. Á meðan inn í henni öskrar sársaukinn og myrkrið. Það tel ég  vera bestu leikarar lífsins að geta sett upp allt þetta hamingjusamlega og broslega leikrit fyrir öllum. Það sem allir og ég læri mest af þessari manneskju að maður veit aldrei hvernig fólki líður getur sjaldnast séð það á fólkinu því all flestir innbyrgða það inn í sér.