Fullkomnun

Ég heiti Birna  er hálfgert með anorexiu. Ætli ástæðan fyrir því sé ekki hvernig staðalímyndunin er í þessum heimi alltaf sá maður þegar maður var yngri að það var fallegast að vera sem grennst með mjóar lappir og beinin smá standandi út. En ég held samt að aðal ástæðan fyrir því sé að alltaf frá því ég var lítil hef ég aldrei þolað hvernig ég var mikil massi ég vildi vera með svona mjóar lappir eins og systur minarr. Og ég fékk sko aldeilis að heyra frá ákveðnum aðila að ég væri ekki með mjóar lappir. Hvert skipti sem ég fór í bxurnar hennar brjálaðist hun og sagði að ég mundi stækka buxurnar hennar svo mikið og alltaf braut það mig að heyra þetta í hvert skiptið og einn daginn var ég að máta gamlar buxur af x og B kom inn og vildi sko virkilega láta mig heyra það að eg væri ekki með nógu grannar lappir eða nóg og grönn til að fara í þær með því að segja „Þær eru alltaf litlar á þig birna þú passar sko ekki í þetta „ og akkúrat á þessu augnabliki brotnaði allt og eg ákvað að ég ætlaði sko að sína henni að ég væri með nógu grannar lappir og nóg og grönn til að geta farið í hvað sem er og þar byrjaði þetta allt. Ég hef sjálf alltaf verið grönn en algjör massi en nuna seinustu tvö ár hefur mér fundist vera sett svo mikil pressa á mig að vera þessi fullkomni módel líkami svo ég fór að minnka  allt það óholla borða bara hollt hreyfa mig mjög mikið. Það hélt áfram svo fór það þannig að ég fór að brenna eftir hverja máltíð. Ég fór að léttast mikið og blæðingarnar stoppuðu og allt í einu var eg kominn niðri 42,9 kiilo, áður en eg fór alvegsvona langt niður byrjaði eg fá hrós hvort eg hafði grennst og að ég liti rosalega vel út og í fyrsta skipið var ég virkilega ánægð með hvernig égsjálf leit út. En öll þessi hrós voru ekki lengi að breytast í áhyggjur fólk fór að spurja mömmu mina og systur hvort ég væri nokkuð með anorexiu og afhverju ég væri orðin svona rosalega grönn. Mamma fór að hafa rosalega áhyggjur og ég var ekki ánægð með það því ég vildi ekki að hún væri leið en alltaf þegar ég leit í spegill sá ég þessi stóru læri sem eru alls ekki stór og í raunini eins og tannstönglar , þennan stóra maga sem er í raunin svo ör mjór svo ég hélt áfram. Svo var þetta að verða komið alltof langt þannig ákveðið var að ég færi norður til systur minnar til að láta mér líða aðeins betur þar fékk ég vel að borða haha en ég hætti ekki að brenna matnum ég gerði það leið og ég gat sem var ekki oft þannig ég náði aðeins að lagast varð aðeins líflegri. Stuttu seinna þegar ég fór heim og var búin að vera heima í nokkra dag var ég eiginlega aftur kominn niður , frænka mín  sem er einkaþjálfari fór að hafa virkilegar áhyggjur og segja mér frá öllum hættunum sem fylgjir þessum ferli. Svo ég fór í mælingar og nú átti sko að fara að breyta til og ég fékk nýtt lyftingarprógram því núna ætla ég að massa mig upp,  Það var rosalega erfitt og tók mjög á andlega að hætta að hugsa um að brenna öllu sem ég borða og fara að lyfta bara og bæta á mig massa. En það er ég búin að gera seinustu daga og strax er farinn að sjást árangur vöðvarnir farnir að stækka og koma aftur og andlitið orðið fylltar og þá núna loks átta ég mig á því að það er ekki þessi fullkomni líkami að vera með mjó læri og beinin standandi út en jújú auðvitað verð ég mjög grönn enþá en ég verð með massa og ég verð heilbrigðari því það er svo mikið flottara maður þarf bara að átta sig á því.